​

 

Lekker met vriendinnen schaterend van het lachen en een buik over gevoed met chips en snoep verlaat je de zaal. Met je grote liefde hand in hand en vol in spanning of jullie eerste kus zal naderen zit je met een buik vol vlinders in een prachtzaal met een adembenemende film en een XL puike bak popcorn tussen jullie in. We zijn zojuist gearriveerd in, jawel, de bioscoop.



Het is al eeuwenlang een uitje met dezelfde tradities. Hetzelfde liedje, een vrolijk melodietje. Ik voel, als hypermodern meisje, aan mijn water vol met goede voedingsstoffen, dat er een dag komt waarop dit veranderd. De dag dat men net als ik niet meer is weg te slaan bij de onwijs moderne communicatiemiddelen, waar geen Albert Einstein meer aan kan tippen. De dag die de voorspelde ramp van 2012 heeft weten te trotseren. De dag waarop naar de film gaan een betekenis is van een bioscoop vol met loeiende smartphones, tablets, cyberlenzen en een kletsende generatie die niet weet wat zonder deze communicatie te moeten.



Inderdaad. Ik klink als de oude familiegeneratie die niet weet wanneer te moeten stoppen over hoe alles van vroeger naar nu toch is veranderd. Maar helaas, tijden veranderen weldegelijk en je grootouders zullen nooit minder hebben genoten van die ‘goede oude tijd’ als dat jij nu geniet met al je moderne applicaties. Als een stelletje kippen zonder koppen laten we ons meesleuren in de nieuwe moderne wereld. De moderne manier van communicatie die nu onder andere wordt benoemd tot ‘social media’. En hoe asociaal het de mens ook maakt, we doen er allemaal aan mee.



Zo heb ik mijzelf op heterdaad betrapt heb dat ik in de bioscoop mijn 'appjes' niet kan laten voor wat ze zijn. Mijn geluid uitzetten in de bioscoop? Vooruit, anders zouden de investeringen in die gruwelijk doordachte voorfilmpjes ook zo zonde zijn. Maar dan als volgt, mijn geluid staat uit, maar hoe houd ik mezelf nu minimaal anderhalf uur in om niet naar mijn mobiel te grijpen, terwijl hij gloeiend heet staat van het trillen?
Inderdaad mijn ‘o zo belangrijke leven’ heeft mezelf de das om gedaan. Een rustig avond je naar de bioscoop gaan is niet meer zo makkelijk als in die ‘goede oude tijd’ van oma. De popcorn, de film, de stoelen en keuzes zijn allemaal luxer geworden. En zo ook de macht die mijn communicatie middelen beheersen, een macht die maar op één manier is uit te schaken. Het ‘power knopje’.
Aldus, de volgende keer maak ik me klaar voor een ouderwets filmavondje en laat ik mijn telefoontje lekker thuis!